VEGAN TECRÜBEM


Avrupa'nın en önemli turistik cazibe merkezlerinden biri olan Viyana St. Stephen's Katedrali’nin önündeyiz. Tam da kurban bayramı öncesi, karşımızda toplumda farkındalık oluşturmak adına kendilerince etik bir problem olarak gördükleri hayvanların kesimi ve yenmesi mevzu üzerine gösteri yapan Veganlar var. Bu fırsattan istifade birkaç hakiki Veganla konuşma imkanı buldum. Hayvanların öldürülmesindeki yanlış metodları temel suçlayıcı tez olarak kullanarak, hayvanların insanlar için kesilemeyeceğini, öldürülemeyeceğini savunuyorlar. Ben bu düşünceyi , tefrit olan bir uygulamayı görüp “ifrat” olanı tefriti engellemek için kullanmak olarak değerlendiriyorum. 

Hayvanların kesiminde usulsüzlüklerin, caniliklerin olduğu doğrudur. Ancak bu hayvanların bizim tarafımızdan kullanılamayacağı anlamına da gelmez. Aslına bakılırsa buradaki problem, temel olarak varlığa atfettiğimiz ontolojik farklılıktan kaynaklanıyor. Biz hayvanları Allah’ın bizim emrimize amade olarak sunduğu emanetleri olarak algılarken, onlar, kimi zaman hayvanları insanın önüne geçirebiliyor; bu konuda çok daha ilerilere gitme cüretinde bulunabiliyorlar.

 Bir başka mevzu ise oradaki grubun ikiyüzlülüğü. Orada konuştuğum Vegana sorduğum soru şu: Bir gün bir çocuğun olduğunda onu Vegan olmaya zorlar mısın ve ya Vegan olmasını nasıl sağlarsın? Cevapta ise tahmin edebileceğiniz üzere çocuğuna doğru yolu göstereceğini ama onu zorlamayacağını ancak kötü, vahşi, canice olan hayvan kesim uygulamalarını da çocuğuna izletmeyeceğini söylüyor. Bu cevaptan tam 5 dk sonra her yaştan insanın bulunduğu koca bir meydanda, benim bile izlemeye çekindiğim o iğrenç görüntüleri projeksiyona yansıtarak dakikalarca izlettiler. Yanımdan geçen çocukların anne babalarına olan sorularını da işittim. Ebeveynlerin çocuklarına verebildikleri cevaplar ise hayat kurtarıcı değil. Demem o ki bazen kaş yapayım derken göz çıkarıyoruz bir etik problemi ele alışımız bile bazen başlı başına başka bir etik problemi doğuruveriyor. 

Et yememek gibi ucuz bir fikri, toplumun gelmesi gereken “nihai basamak” olarak gören bu topluluk, heyhat ki tutarlılıktan ne kadar uzakta!

 (Ağustos 2018, Viyana)

Yer: Viyana, Avusturya

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

EBU ABDULLAH'IN GÖZ YAŞLARI

Resim
Topraklarından sürüleceğini bilen ama her şeye rağmen tek galibin Allah olduğunu tüm Dünya’ya haykıran, o koca görkeminin içerisinde her adımında Allah’ı hatırlatan bir saray: Elhamra Sarayı Sarayı yıkılmak üzere olan bir devletin gösteriş aracı olarak görmek, onu çok hafife almak demektir. O, ortaya koyduğu her eseriyle bir medeniyetin varlığının en büyük alameti. O, gösterişin içindeki tevazu ve şükür. İbadet şuuruyla yapılan bilim ve sanatın son ve en mükemmel formu.  Belki de Endülüs Müslümanlarının en çok sıkıntı çektiği bir dönemde, yıkılmanın eşiğindeki bir şehir devlette böyle ulu bir eserin sırrı ne ola ki diye sormadan edemiyor insan.  Her karesine işlenmiş “Ve La Ğalibe İllallah” yazısı ile sanki dönemin “kuvvetli olan haklıdır ve galip gelendir” düşüncesine karşı bugün güçlü olamasak da her daim, gücün yegane sahibi Allah’tır diyor ve yüzlerimize hakikati bir kez daha çarpıyor. Duvarlardaki bu meşhur ifade Yusuf Suresi’ndeki bir ayeti kerimeden esin
Devamı

VAKANÜVİS HAMDİ EFENDİ’NİN KARANTİNA NOTLARI

VAKANÜVİS HAMDİ EFENDİ'NİN SIRADIŞI ÖYKÜSÜ Sabah ışıkları yeryüzünü yeni yeni aydınlatıyordu. Hamdi Bey, henüz yatağından çıkamamış alelacele kıldığı sabah namazından sonra yeniden uykuya dalmış ve önceki günün yorgunluğunu atmaya girişmişti. Yatağında ölü gibi yatıyor karısının sesleniş ve serzenişlerine banamısın demiyordu.Aslında alışıktı Ayşe Hanım kocasının ağır uykusuna. Bilhassa sarayda geçirdiği yoğun çalışma saatleri bu 60’lık ihtiyar için artık fazlaydı. Ayşe Hanım da bunu biliyor ve sürekli Hamdi Bey'e artık inziva vaktinin geldiğini söylüyordu. Belki bir 10 yıl önce de bu durum böyleydi ancak Ayşe Hanım kocasının ifa ettiği önemli vazifeden dolayı bunu açıkça dile getiremiyor sadece ima yollu göndermelerde bulunuyordu. Eh, tabi koskoca Sultan vakanüvisiydi kocası! Sultan’ın kocasına olan muhabbeti de saraydaki görevinden ayrılmasını imkansız hale getiriyordu üstüne üstlük. Hele bir de güveni yok mu ah… O yüzden koca bir sorumluluğu, “Tarih”i, yüklemişti Hamdi
Devamı